Botswana dus... The Okavango Delta

na ettelijke dagen rondsurfen op het net en heel wat verschillende pistes uitgeprobeerd te hebben; een yoga-retreat, een kustvakantie buiten die naar capetown binnen een klein weekje, kom ik opnieuw terecht bij package-tours. 2 jaar geleden boekte ik bij hen een 4-daagse trip naar krugerpark en die was zondermeer pico bello in orde. dus toch maar weer even door hun aanbod gesurft. zoals gezegd had ik mijn hoop een beetje gesteld op een yoga trip ergens aan de kust, maar momenteel worden er blijkbaar geen cursussen gegeven. dus zette ik mijn zinnen op een alternatief aan de kust met walvisspotting, snorkelen en reuzenschildpadden op het strand… naar mozambique, de eerstvolgende trip vertrekt pas 1 december… 2de alternatief. Clive van package tours zoekt ijverig mee. Hij belt terug en geeft een aantal suggesties; capetown, een relaxte trip om en rond de kust. ‘sorry, ik vertrek 3 november al op eigen houtje naar capetown’. ‘Botswana dan?, de Okavango delta is fantastisch en je zal er ook op het water zijn.’ ‘ok, kan ik nog even nadenken? ik laat je zo snel mogelijk iets weten.’ ‘wel, goed, de trip vertrekt morgen, … rond 6 uur…’

en daar ging ze dan…

om 6 uur wordt ik opgepikt, voor de deur!
Dinsdagavond heb ik nog tot laat alles bij elkaar gezocht en heel wat geleend van mandy. De zenuwen zijn gespannen. Wat gaat het worden?
David, de zwarte gids stapt uit en begroet me en pakt mee mijn spullen in het zeer nieuw ogende minibusje. Ik wuif mandy na die in pyama op de oprit staat om me uit te wuiven. ‘tot dinsdag! Geniet van je verjaardag!’ nu ben ik eindelijk eens op het juiste moment in’t land om samen een glas wijn te kunnen drinken op haar verjaardag, boekt die maffe belgische toch geen trip zeker tot een dag na de verjaardag…?!

We zijn vertrokken.
In het busje zitten reeds 3 andere reisgenoten:
martijn, 26, nederlander en sinds februari aan het werk in Johannesburg voor ibm,
amy, 26 en andy, 27, uit engeland, komende van vrienden in dubai en na Botswana naar capetown om het splinternieuwe vakantiehuis in hermanus samen met haar ouders te gaan inwijden.
markus, 38 en ellen, 46 uit duitsland pikken we nadien op in de backpackers achter de luchthaven.
Iedereen stelt zichzelf voor en er wordt wel wat over en weer gepraat. Het is niet helemaal duidelijk dat ik belgische ben of familie heb in zuid-afrika, of…? ‘jij klinkt zo zuidafrikaans…’ wow! Fantastisch compliment! Mijn dag kan al niet meer stuk.
En het wordt een erg lange dag. Vandaag moeten we helemaal tot in Botswana rijden, minstens 1000 km. de weg is lang, buiten zindert het van de hitte, gelukkig hebben we airco, Afrika wacht ongeduldig op de regen. (op dit moment, wanneer ik zit te schrijven valt deze dan ook met bakken uit de hemel. Gelukkig ‘s avonds, want ik kwam niet meteen naar hier om binnen te zitten of onder paraplu’s te lopen, dat kan ik thuis ook).
We passeren algauw Pretoria en moeten verder noordoost. Na lange wegen kronkelend door het afrikaanse landschap dat steeds ruwer en dorrer wordt, banen we ons een weg naar de Botswana border. Eerst voorbij de zuidafrikaanse douane dan de brug over de limpopo rivier over. Deze rivier vormt gedeeltelijk de natuurlijke grens tussen beide landen. Bij wijze van ritueel steken we te voet over. We komen Martin’s drift binnen, hier moeten we voorbij de douane van Botswana. Alles verloopt vlekkeloos. De hitte wordt behoorlijk ongekend voor ons en snel duiken we ons minibusje weer in om nog een 3tal uur verder te rijden naar palapye waar we voor het eerst zullen kamperen.
Ergens tussen 15 en 16 u arriveren we op itumela campsite. Deze camping ligt ergens achterin voorbij het “centrum” van palapye. What’s in a name natuurlijk want dit afrikaanse stadje is niet meer dan een verzameling van wat huizen, winkels en een spoorlijn waarvan de trein ons geregeld zal doen opschrikken uit onze slaap. Verder alles naar wens; zwembadje, gezellige bar, openluchtdouches! en een heerlijk bereide maaltijd. Het bier vloeit rijkelijk bij dit europese gezelschap al houd ik het liever wat soberder met een tonic.

Het worden vroege ochtenden op deze trip. Half vijf, vijf uur is geen rariteit. De eerste dagen om de lange afstanden te overbruggen, de volgende dagen om het dierenrijk tijdens de piekuren in actie te zien ;-)
Op dag twee arriveren we tegen 15 u in maun, de poort tot de Okavango delta. Van daaruit is het nog anderhalfuurtje hobbelen en bobbelen in een safaritruck naar de delta. De Okavango delta is de grootste inlandse delta in afrika en herbergt een gigantisch scala aan fauna en flora.

We kamperen nog 1 nachtje in maun op de sitatunga campsite. Deze camping is nog veel meer ‘out of africa’, geen openluchtdouches, wel groot en basic en veel drukker met komende en gaande backpackers van en naar de delta en in en uit Botswana op zoek naar meer avontuur op het afrikaanse continent.











De delta wacht op ons.
Na het anderhalfuurtje hobbelen en bobbelen doorheen de ‘randgemeente’ van maun bereiken we de rand van de delta. Hier wachten locals ons op om ons in hun mokoro naar een voor ons bestemd eiland te brengen. De mokoro is een soort van kano, gemaakt uit het hout van de sausagetree. Deze boom heeft 80 jaar nodig om uit te groeien tot een stevige boom waaruit zo’n boot vervaardigd kan worden. Er worden dus ook wel mokoro’s in glasvezel gemaakt om te kunnen blijven varen.
Per 2 nemen we plaats in onze mini cruisescheepjes. Onze slaapmatjes worden vakkundig in de boot geklemt zodat we comfortabele zeteltjes hebben, onze rugzak doent dienst als rugleuning. Achteraan de boot staat de ‘gondelier’ die ons met volleerde zwier doorheen de kanalen van de delta zal loodsen.
Deze eerste vaart blijkt geen al te relaxte te zijn. Ik ben niet helemaal overtuigd van de stabiliteit van deze bootjes, noch van de vakkundigheid van de kapiteins, noch van de veiligheid op het water. Ik beeindig mijn eerste reis verkrampt en bezweet. Niet alleen omdat het broeiend heet is in de delta, ik ben gewoon geen held en schrijf mijn eigen rampscenario’s in mijn hoofd.








De delta is prachtig. Dat moet gezegd. Het is hier rustig en ongerept, puur en adembenemend schoon.
Na een tussenstop op het eiland van de locale bewoners en een laatste fris pintje (lees voor mij toch maar een colaatje) voor de europeanen, bereiken we onze verblijfplaats voor de volgende 2 nachten. Onze bootjes glijden tot op de rand van het eiland zodat we makkelijk kunnen uitstappen. Alles wordt uitgeladen en meteen zoeken we een plekje voor onze tentjes en onze ‘badkamer’, een mooie tak waaraan we een spiegel bevestigen. Even later wordt ook het sanitair voorzien; een gat in de grond, niet meer of minder. De afspraak is dat wanneer de toiletrol van de tak is, het sanitair bezet is. Deze regel werkt, geen onverwachte en ongemakkelijke confrontaties in hurkzit meegemaakt ;-)

Dezelfde vooravond trekken we onze wandelschoenen nog aan en hullen we ons rijkelijk in insectrepellent om een eerste deltawandeling aan te vatten. We varen naar het buureiland en gaan aan wal. Hoe vreemd?! We gaan gewoon wat rondwandelen in ‘the wild’. Hier wonen olifanten, kudu’s, zebra’s, giraffen, poemba's, nijlpaarden,… en zelfs leeuwen. Wat ik al 3 keer ervaren heb in een jeep in het krugerpark ga ik nu te voet ondernemen. Echt te gek!