vrijdag 31 oktober 2008

Botswana - vervolg



het is broeiheet in botswana. 38 graden en meer. de afrikaanse savana schreeuwt om water ook al zitten we hier in de delta, omringt door massa's water. tijdens het regenseizoen wordt ook het land eindelijk voorzien van water door de hevige stortbuien. algauw zullen dan grote partijen van de vele eilandjes ook onder water komen te staan door het uit de oevers treden van de delta. de waterpartijen zullen zo fel uitdijnen zodat zelfs delen van de kalahariwoestijn een klein deeltje van dit waterfestijn zullen kunnen delen.

maar het is nog net geen regenseizoen... zelfs 's nachts blijft het broeiend heet. ik hul me in een extra laag anti-muggenspray om me tegen malaria te beschermen. het is te heet om in een slaapzak te slapen dus moet het deze keer maar op de minst ecologische manier :-(
het aangrenzende kamp viert zijn laatste avond in de delta met zang en dans en veel ambiance. de lokroep van de jungle is onhoorbaar. mijn nachtrust blijkt onverstoorbaar :-)

extra vroeg uit de veren voor een eerste ochtendlijke 'bushwalk'. al kunnen we pas vertrekken rond 6 uur, een klein uurtje na sunrise wanneer alle nijlpaarden het land hebben verlaten en zich weer in hun geliefkoosde vijvers hebben teruggetrokken. we kunnen niet riskeren zo'n kollos tegen het lijf te lopen bij het aan wal komen op onze wandeling.
iedereen aan boord?




de mokoro's glijden gratieus over het water, doorheen de smalle kanaaltjes banen we ons een weg naar onze eerstvolgende bestemming. de 'bush' ontwaakt langzaam, honderden verschillende vogels fluiten hun lied, reigers verlaten hun schuilplaats in het riet, de babbelaar tatert erop los. een drukte van belang in het vogelrijk.
we starten rustig, weinig bijzonders kruist ons pad. we lopen zelfs een ander groepje wandelaars tegen het lijf. waarom lopen we allemaal dezelfde richting uit en volgen we min of meer hetzelfde pad? algauw blijkt waarom...
een tiental wildebeesten en een kleine twintig zebra's kruisen ons pad. onvoorstelbaar. het blijft behoorlijk ongelooflijk in de voetsporen van deze wilde dieren te lopen. sporen in overvloed. zelfs eentje van een leeuw. voor de koning van het dierenrijk zal het echter bij voetsporen blijven. en toch voel je zijn aanwezigheid.
timba, onze plaatselijke gids vertelt ons veel over de flora en de vogels, hij herkent alle sporen en introduceert ons vakkundig in deze fantastische wereld.
2 dagen geleden reed ik nog rond in hectisch en wemelend johannesburg, nu sta ik oog in oog met paarden in pyama. het verschil met het krugerpark is dat je hier niet zo dicht bij de dieren kan komen als wanneer je daar in je auto of jeep rondrijdt. maar het gevoel om net als deze dieren in een minikudde door dit landschap te trekken is onbeschrijflijk. het lijkt alsof we goed opgeleerd zijn, want we lopen prachtig in lijn achter timba aan, zijn compagnon sluit de rangen, zodat we veilig door het landschap geloodst worden.
na een wandeling van een 3 tal uren lopen we terug in de richting van de mokoro om weer naar ons eiland te varen. als we bij de oever arriveren, zien we een kollos met een lange slurf rustig staan grazen net aan de overkant waar wij heen willen. we moeten zowiezo in 2 groepjes oversteken omdat we maar 1 mokoro gebruikt hebben om over te steken. timba besluit redelijk schuin over te steken en een 50 tal meter van de olifant aan land te komen. andy, amy en ik blijven achter op het wandeleiland, wachtend op de 2de lift. wat als er nu een kameraad opduikt die ook wil oversteken? omsingeld door olifanten? gek hoe snel rampscenario's en national geographic adventure stories je gedachten kruisen.






het eerste groepje steekt tevoet het eiland over naar ons kamp. wij worden opgepikt door timba en varen rond het eiland om langs voren het kamp te betreden. wat hij niet vertelt is dat we langs de hippo-vijver varen. opeens zitten we in het midden van een grote waterpartij. 2 kleine oortjes en een dikke neus rijzen uit het water. amy en ik zijn als versteend. de lamme goedzak bevindt zich nog minstens 80 meter van onze boot en toch staat het zweet ons in de schoenen. dit was iets te avontuurlijk en veel te onverwacht. de rest van ons ritje naar het eiland verloopt stil en gespannen. pffff! even bekomen.

david heeft ons een heerlijk ontbijt bereid met alles erop en eraan; scrambled eggs, bacon, champignons, bonen in tomatensaus,... een geweldige opkikker na de (in)spanningen van deze ochtend.

de rest van de dag is heet en lui en rustig. velen onder ons brengen deze tijd dan ook horizontaal door, al dan niet in een diepe dut verzonken. wat later in de namiddag wagen we ons allemaal wel aan een dipje in het heerlijk verfrissende water op een zorgvuldig uitgekozen plaats door de plaatselijke gidsen. sommigen onder ons grijpen zelfs de kans een mokoro te besturen.

tegen 5 uur maken we ons klaar voor een avondvaart naar de hippovijver om de nijlpaarden te gaan gadeslaan en meteen ook te genieten van een uitzonderlijk mooie zonsondergang. na de bruuske confrontatie met het nijlpaard deze ochtend, besluit amy, die doodsbenauwd is van deze joekels, in het kamp te blijven en david te helpen bij de bereiding van het avondmaal. hoewel ik ook sta te twijfelen met knikkende knieen besluit ik toch mee te gaan. waarschijnlijk wordt het een 'once-in-a-lifetime-experience' en ik zou het mezelf nooit vergeven deze unieke kans te laten schieten. de moed zakt me echter al snel in de schoenen, een krop in mijn keel, tranen in de ogen en verre van gerust. gelukkig is timba zich bewust van de ernst van de zaak en stelt hij me deskundig en meermaals op mijn gemak.















uiteindelijk valt het allemaal wel mee en zien we vanop grote afstand af en toe een hoofd of een deel ervan boven water komen. wanneer de zon achter de horizon verdwijnt, wordt meneer hippo een beetje ongeduldig en begint hij zenuwachtig op en neer te zwemmen. hij laat ons duidelijk merken dat het tijd wordt om op te krassen zodat hij zijn jacuzzi kan verlaten en aan land kan gaan om er aan te schuiven aan het buffet van groen mals gras en andere delicatessen. toch bedankt voor de performance en volgende keer graag wat gegeeuw en een tand of 4.

Geen opmerkingen: