inpakken

inpakken
het vraagt toch altijd wel wat tijd, concentratie en efficiëntie om bijeen te sprokkelen wat je allemaal nodig hebt en waarmee je je wil omringen wanneer je er voor enige tijd op uit trekt. ondertussen is de valies dicht. ja, het is gelukt 3 kg chocolade en een een lading cadeautjes in dat recipiënt te proppen omringd door een bikini, een bain-de-soleilke en wat onderbroekjes ;-)
elke keer neem ik het mezelf voor het minimale mee te nemen. ik moet zeggen, deze keer is het redelijk gelukt. ik schat dat ik nog een kg onder het toegestane gewicht zit. een prestatie. het is nu zondagavond. ik vetrek maandagavond. we zullen zien hoe de toestand nog evolueert. niet te snel victorie kraaien.

deze vooravond, in een onbewaakt moment, ontvang ik een oproep op mijn gsm die ik, vanwege het onbewaakte moment eigenlijk gemist heb. mandy staat op mijn antwoordapparaat! "i can't wait untill you co-oome". dat klinkt enthousiast én een beetje beschonken... ik kan ook niet meer zo goed wachten. het wachten maakt me soms wat onzeker, soms emotioneel. was het 10 maanden geleden niet ietwat impulsief dit ticket te boeken? neen, dat was het zeker niet! 't is altijd wat stressy vlak voor je de sprong gaat wagen, deze keer dus ook weer. dus hoewel ik niet aan mijn proefstuk toe ben, blijft het ook deze keer spannend en kamp ik af en toe met twijfels.
nog geen plannen gemaakt of trips geboekt. de 4 weken zijn nog volledig blanco in mijn agenda, ZA, staat op elke dag grafitti-gewijs getagt en verder niets.
de uitvalsbasis wordt het martin-coppes huis bij mandy, gary, mieke en kleine emma die vorige keer (2 jaar geleden) nog in mama's buik zat.
leesvoer genoeg, mp3-speler volgezet, fototoestel leeggemaakt, ... laat maar komen.

nu nog even gezellig in de zetel kruipen, dicht tegen stef om de laatste avond samen knus en gezellig af te sluiten.