thailand - part II: Ko Phangan, agama yogaschool

zondag 2 augustus

op zoek naar rust, innerpeace en yoga.

vrijdagavond rond 18u vat ik mijn lonely travellersavontuur aan.
een bus- en bootreis om u tegen te zeggen waar ik op dit moment liever niet aan terugdenk, maar waar ik later misschien wel de grap of relativiteit van kan inzien. momenteel wordt ik geconcumeerd door onrust, eenzaamheid en onzekerheid. het vraagt bakken energie. in mijn hoofd gonst telkens opnieuw dezelfde vraag; "waarom zo hoognodig alleen, zo ver de uitdaging gaan zoeken? is dit het nu?" als een mantra... en hij werkt... zeer effectief... om mijn zelfbeeld, -vertrouwen en -respect stilaan met de grond gelijk te maken. ben ik darom hier?
NEEN!
zaterdagavond na een dutje en douche en wat smsjes over en weer naar stef verman ik mezelf om nog deel te nemen aan de laatste yogales van de week met daarna nog een lecture. ik herinner me weer waarom ik met yoga begon...

vandaag was er geen yoga - zondag. de dag invullen en ontspannem doorkomen is een helse klus. wat gisteravond of zelfs vanochtend nog fantastisch leek - een godganse dag rusten, luieren en ontspannen - lijkt nu (20u30) een eindeloze tijd. uitslapen rekt de nacht al een beetje, dus verkort de tijd die je actief zou kunnen benutten, alsook langzaam en uitgebreid douchen. garderobe uitkiezen - alsof er veel te kiezen valt uit een trekkersrugzak? - ontbijten in je eentje als enige aan een tafeltje. terug naar de kamer, in de hangmat op m'n terrasje, uren liggen lezen. beetje contact met overbuurvrouw - die binnen uurtje blijkt te vertrekken naar chiang mai?! verder lezen. andere buurvrouw ligt nu ook te lezen. we glimlachen... ze verdwijnt, komt weer terug, trekt bikini aan, verdwijnt weer, keert na enige tijd weer terug, het herhaalt zich nog enkele keren, tot ze zich weer in de hangmat nestelt. nu wordt er wat gezegd. ze blijkt een detoxkuur te doen, een goedgevuld programma van shakes drinken, kruidenpillen slikken, darmspoelingen, massages, sapjes drinken, sauna en ga zo maar door. geen langer interval dan 1.5 uur, dus wel even de tijd voor een babbel. caroline is 22, nederlandse en student cultuurmanagementswetenschappen, of zoiets, in amsterdam. we zitten hier nog samen tot zaterdag. misschien gaan we dan samen wel eens fietsen want dan eindigt haar detox en heeft ze eindelijk wat vrije tijd om iets van het eiland te zien.
ik daarentegen heb hopen tijd. vandaag - zondag. tegen 13u vertrek ik tevoet naar het dichtst bijgelegen "dorpje" voor een 7/11 (supermarkt) en een ATM (geldautomaat) halfuurtje heen, halfuurtje terug. wel wat bekijks want niemand wandelt, alles gebeurt hier met de scooter. dat durf ik echter niet, bovendien vraag ik me af hoeveel dorpjes verder ik dan best zou rijden om mijn tijd te kunnen vullen?! ;-)
om 15u - na een croissantje, soyamelkje en 2 mottige toastboterhammen met smeltkaasplakjes die toch heerlijk smaakten - hang ik opnieuw in mijn hangmat. lulu wang vult momenteel mijn tijd. haar heldere maan kan mijn aandacht enige tijd vasthouden. even vallen mijn ogen toe, ik schrik op van iets vremmds aan mijn hand. een nieuwe vriendin dient zich aan. een hondje nestelt zich bij mij op het terra. aan haar lenigheid te zien, gaat ze haar springende vriendjes overal te lijf. eens passeren bij stef met zijn kammetje zou haar deugd doen ;-)
daar is caroline weer. opnieuw wat tijd voor een babbel. reisverhalen gaan makkelijk van de hand. ondertussen valt de avond. misschien toch tijd om nog eens iets te eten? alleen dan, want caroline detoxt...
ik ga voor de vertrouwde padthai. als enige aan een tafeltje. algauw krijg ik gezelschap van een klagende poes. ik raak niet verder dan de helft van mijn bord. thaise hitte en belgische eenzaamheid beinvloeden de eetlust.
in die golf van eenzaamheid trek ik me terug in mijn bloedhete kamertje. smsjes aan en af. bellen we, bellen we niet? stefs goedheid wordt op de proef gesteld. tal van berichtjes leggen razendsnel de afstand belgie-thailand (en terug) af. hierboven heeft het vast even gezinderd...
om 21u (16u belgie) beslissen we samen te mediteren. dat is bij mij al geleden van het einde van mijn eerste week thailand. vanaf toen heeft mijn geest geen bewuste rustpauze meer gehad. vreemd dat ik dan nu een beetje uit mijn lood geslagen ben? ik denk het niet...
maar, oh my big buddha - zoals de thai het zo mooi zeggen - wat is het confronterend om alleen op reis te zijn!
al bij al weet ik dat het goed is wat ik nu doe. dat het een grote stap is en de verwezenlijking van een lang bebroed plan. nu het eindelijk zo ver is, lijkt het opeens allemaal zo zwaar, hard en moeilijk dat meteen terug naar huis geflitst worden nu even een lust zou zijn. maar ben ik daarom helemaal naar hier gekomen? ik denk het niet.
morgen maandag 3 augustua starten de yogalessen weer.
dagen met structuur en bezigheid. tijd voor een ontspannen geest.
misschien wordt het leven hier toch nog mooi? ;-)