einde in zicht

na een ochtendlijke vlucht over ontwakend zuid-afrika landen we rond 9u in johannesburg.
van het zuidafrikaanse lappendeken heb ik maar flarden geregistreerd. deze terugreis verliep heel wat rustiger waardoor ik toch eventjes heb kunnen wegdommelen, letterlijk en figuurlijk tussen de schapenwolkjes.

het is kil en grauw in johannesburg. opvallend hoe het weer zich al elke keer heeft aangepast aan mijn aanwezigheid. de regens zijn in johannesburg gestart sinds mijn aankomst half oktober, maar gelukkig steeds 's nachts. botswana was lekker warm (lees: soms heet), capetown werd terug warm en droog sinds onze aankomst en nu, een dag voor ik terug naar huis keer, hult johannesburg zich in een natte, grijze atmosfeer die de overgang naar het belgische weer makkelijker lijkt te maken. it makes sence!

gary wacht ons buiten aan de luchthaven op. het weerzien met zijn meisjes is hartstochtelijk. na de aandoenlijke knuffels en verleidelijke lachjes van emma kan hij haast niet geloven hoe moeilijk het voor mandy is geweest met emma. al zal daar nog verandering in komen... ;-)

deze namiddag gaan we naar Unity Gallery (mandy's werkplek) voor de booklaunch van andy's recentste boek. op weg naar jo'burgcity toont emma een staaltje van haar kunnen. gary lijkt nu overtuigd van mandy's verhalen. ik heb met hen te doen. een dergelijke aanval in de beperkte ruimte van een familiewagen. het is geen cadeau. voor mandy de zoveelste op rij, voor gary als bestuurder een test voor concentratie en zelfbeheersing.
in de gallerij hangt een gezellige sfeer. iedereen is blij en uitgelaten. vrienden en 'familie' zijn verenigd voor deze feestelijke gelegenheid. medewerkers worden in de bloemetjes gezet, 'familie' wordt gehuldigd, vrienden worden bedankt. performers geven het beste van zichzelf, dichters laten hun woorden klinken, een zangeres vult de ruimte met haar stem. het glas wordt geheven, bier en wijn vloeien smakelijk.
maar aan alle mooie liedjes komt een einde. afscheid dringt zich op. opnieuw was mijn tijd bij deze toffe, inpirerende mensen veel te kort maar gelukkig wel krachtig! bye robyn, lebs, irene, pat, andy, pierlo, thabo, thomzozo, blessered, lebo, tammy, andile, vuyo,... so many more.
met tranen in de ogen verlaat ik unity gallery, spijt om wat ik niet zal meemaken, verdriet om wie ik zal moeten missen en heel veel vreugde om wat ik allemaal heb beleefd!

tegen 19u gaan we naar restaurant 'the jungle'. de langverwachte sushi staat eindelijk op het menu! geloof het of niet maar 2 jaar geleden at ik hier voor't eerst mijn eerste rauwe vis, vanavond wordt de tweede keer. in tussentijd heb ik dus geen sushi meer gegeten, tot mijn allergrootste spijt... ik zal me dan ook stevig tegoed doen aan al dit heerlijks, wetende dat het hier ongeveer 1/3 van de prijs in belgië kost!?
darren en dehlia zijn al op post als wij arriveren, gary met zijn 2 vrouwen. vanaf maandag zal hij terug een tandje moeten bijsteken... geen 2 vrouwen meer voor de kook, de afwas, de opruim en zijn lunchbox...
puur genot, de inhoud van de spuuglelijke kitshboot die op onze tafel aanmeerde. de pittige wasabi zet de smaakpapillen wijd open, maar maakt de blik wat troebel. het zicht is dan ook bijzaak, vooral die afstotelijke boot dan toch. de smaak daarentegen viert hoogtij. de zalm smelt weg op mijn tong, de tonijn wordt kaviaar tussen mijn tanden. een schouwspel van smaken en aroma's. bij elke hap staat de wereld even stil, de oceaan opent in mijn mond; fris, diepgaand en 'oh i wish...' eindeloos. maar ook aan dit mooie liedje komt natuurlijk een eind.
darren en dehlia zijn 1 van de constanten in mijn bezoeken aan zuid-afrika. met zekerheid zie ik hen ook volgende keer weer terug. een kleine troost dat ik hen op facebook regelmatig kan begroeten. dus ook nu weer afscheid en tot ziens.


zondag 9/11

op woensdag 12/11 is het miekes verjaardag, maar dan ben ik alweer terug in belgië.
waarom doen we dan niet gewoon een pre-birthdayparty?
deze ochtend komen nanna en grandpa (de ouders van gary) (Pauline en pops zijn weg voor het weekend). we houden een verrassingsbrunch voor miekes verjaardag. ik heb me weer niet kunnen inhouden in de hema voor ik vertrok en heb vlaggetjes, servieten, plastiek tafellaken, balonnen, parasolletjes en een taartplateau meegenomen. de tafel ziet er enig uit! (al zeg ik het zelf!) mandy is al even uitgelaten. voor een goede gang van zaken en een poging tot het bewaren van het geheim, zit mieke in de living naar 'strawberry shortcake' (mijn absolute topper sinds ik 6 ben) te kijken. wanneer de tafel helemaal klaar is, enkel de eitjes nog in de pan geslagen moeten worden en we wachten op nanna en grandpa, kruip ik bij mieke in de zetel. zo kan ik nog een glimp opvangen van mijn jeugdidool en kan ik mieke afleiden van alles wat er in de eetkamer en keuken gebeurd.
wat een heerlijke brunch! lekker smullen en genieten van de laatste uurtjes bij mijn familie. en ik was ik niet natuurlijk als ik niet nog een lading chocolade had overgehouden tot het einde en kwam aandraven met een handvol cadeautjes voor de 2 zuidafrikaanse meisjes van mijn hart. "mus in afrika!" een verjaardagskroon met een mooie 5 en gepersonaliseerde t-shirts voor mieke en emma. de vreugde kan niet op. mijn meiden zijn supercontent!

en verder...?
mandy zou mandy niet zijn, als ze me in de namiddag niet nog zou meenemen naar een shoppingcenter en nog van hot naar her zou rijden. de spanning begint te stijgen. mijn valies is al wel ingepakt maar ik zou nog graag even douchen en mijn laatste spullen wegmoffelen in mijn bagage. en zullen we op tijd zijn in de luchthaven? als goede vriendin, gastvrouw en sista biedt mandy me ook nog een licht avondmaal aan. de familie schuift integraal aan tafel?! huh? en mijn vlucht? kom ik nog op tijd? je ziet het... ik ben al terug op de belgische manier aan't denken. een hele maand speelde tijd geen rol en nu begin ik voor 5 minuten al te panikeren. bovendien is die terugreis er eerlijk gezegd ook wat teveel aan. terug naar huis is die trip helemaal niet zo spannend. en zeker dat laaste stukje van zurich naar brussel met nota bene een halfuur vertraging!?$* terug naar huis betekent zo snel mogelijk terug bij stef zijn, daar hoeft niet meer teveel poespas aan vooraf te gaan!

een vlotte incheck, met 3 kg overgewicht zonder commentaar, een laatste glas met mijn maatje in de lobby van de luchthaven, een emotioneel afscheid met dikke knuffels en wazige ogen :-( , geen concrete plannen voor een volgend weerzien maar skype op onze beide computers, en dan ...
... door de gate ...
4 prachtige weken zijn gepasseerd.
eindeloos genoten van allesverwarmende zon, adembenemend mooie natuur, wemelende wereldstad, grillige en uitgestrekte landschappen, fascinerende culturen, nieuwe mensen, spannende ondernemingen, deugddoende vrijheid, een nieuw land, heerlijke maaltijden, interessante gesprekken, buikschuddende lach- en giechelsalvo's, ontdeugende kindersnoeten, ongekende gastvrijheid, bevrijdende tranen, zuidafrikaanse begroetingsknuffels, inspirerende artiesten, lieve vrienden, ...
en bovenal mijn maatje voor't leven!

al versta je geen sikkepit nederlands en is je afrikaans om mee te gieren;
allerliefste sista, bedankt, voor alles en vooral voor de onwaarschijnlijke vriendschap die ik koester en die me sterkt. jij maakt me mee tot de persoon die ik nu ben. thanks!